லிபியாவில் மக்கள் பேரெழுச்சி

Above images are from

news.aol.co.uk

டுனீசியா, எகிப்தை தொடர்ந்து இப்போது லிபியாவிலும் மக்கள் பேரெழுச்சி நடந்து வருகிறது. (லிபியாவின் கடாபி தப்பி ஓடி வெனிசுலாவில் தஞ்சம் புகுந்திருப்பதாக செய்திகள் வருகின்றன. கடாபியோ தான் தப்பியோடவில்லை; வெனிசுலாவில் இல்லை; ட்ரிபொலியில் தான் இருப்பதாக தொலைக்காட்சியில் பேசியிருக்கிறார்). புதிய ஜனநாயகம் இதழ் இதை சரியாக மக்கள் பேரெழுச்சி என்று எழுதியுள்ளது. இதை மக்கள் புரட்சியாக மாற்றுமளவு வலிமை வாய்ந்த பொதுவுடைமை சக்திகள் அங்கே இல்லை என்பதையும், இந்தப் பேரெழுச்சியே ஏகாதிபத்திய சக்திகளின் திசை திருப்பும் சதியோ என்பதையும் நான் யோசித்து வருகிறேன். செய்திகளில் பார்க்கிற போது லிபிய மக்கள் சிலர் சே குவேராவின் படந்தாங்கிய பதாகைகளை உயர்த்திப் பிடித்து நடக்கிறார்கள். சே குவேராவை ஒரு வணிகச்சின்னமாக்கிய எகாதிபத்தியத்தின் சதியாக இருக்குமோ என்ற என் சந்தேகம் அப்போது தான் எற்பட்டது. அதை விடவும் சிலர் தங்களைக் காக்குமாறு ஒபாமாவுக்கு வேண்டுகோள் வைக்கின்றானர். ஆப்கனின் பஷ்டூன் பழங்குடியினர் மீது ஆளில்லா விமானங்களை ஒரு வீடியோகேம் போல தொலைவில் இருந்து இயக்கி குண்டுகளை வீசி ஏதுமற்றவர்களைக் கொல்லும் ஒரு கொடிய நாட்டின் தலைவனுக்கு இவர்களைக் காப்பாற்ற என்ன தகுதி இருக்கிறது?

போகட்டும். இங்கே எழுத வந்த விசயம் என்னவென்றால் புரட்சி நடக்கும் காலகட்டம் எங்கேயும் இல்லை என்று சிலர் பொய்மொழிந்து வருகிறார்கள். அவர்களின் முகத்திலறையும் விதமாக இந்த நாடுகளில் நடந்த மக்கள் பேரெழுச்சியும் ஆட்சி மாற்றங்களும் உள்ளன. ஆனால் இங்கே கவனிக்க வேண்டியது ஆட்சி மாட்டும் தான் மாறியுள்ளது. அரசமைப்போ அரசியலமைப்போ மாறவில்லை. தேர்தல் ஜனநாயகம் இருந்தால் மக்கள் வாக்கால் தண்டித்து இருப்பார்கள் . அது இல்லாத இந்த நாடுகளில் மக்கள் வீதியில் இறங்கியிருக்கிறார்கள். அவ்வளவே.

ஆனால் இந்த மக்கள் பேரெழுச்சிகள் மிகவும் வரவேற்கத்தக்கன. யாருடைய தூண்டுதலினால் நிகழ்த்தப் பட்டிருந்தாலும். உலகெங்கிலும் உள்ள பொதுவுடமை சக்திகள் மக்கள் சக்தியின் வலிமையை இதன் மூலம் பரவலான தளத்த்தில் முன்வைக்கலாம். மக்கள் சக்தியில்லாமல் எந்த விடுதலையும் இல்லை.